منّتِ یک عـمر پای تو گـدایی می‌کِشم            نامِ زیـبـای تو را با دلـربـایی می‌کِـشم
یا امیـرالمـؤمنین بـدجـور وابسته شدم            گوشه‌ای افتاده‌ام من بی‌نـوایی می‌کِشم

باز دلـتنگـم برای شهـرِ زیـبای نجـف            هرچه ‌آقا می‌کِشم از این جدایی می‌کِشم

فاتحِ خـیبر بیا تسخیر کن این قلبِ من            بینِ این بتخانه زجرِ بی‌خدایی می‌کِشم
ساقی کوثر بده کوثر که تا مسـتم کنی            در حریمِ تو عجب حال و هوایی می‌کِشم
گردنم باریک‌کتر از موست در پیشِ شما            حُکم کن تعظیمِ یک فرمانروایی می‌کِشم

پادشاهِ کُلِّ دنیایی حکومت مال توست
هر کسی که پاک باشد دامنش دنبال توست

بعدِ پیغمبر هدایت بی‌گمان کارِ شماست            رهبریِّ نُه فلک تنهـا سزاوارِ شماست
دیدۀ گردون نبیند مثلِ تو تا روزِ حشر            ای بنازم حضرت زهرا خریدارِ شماست
قبله‌گاهِ هر فرشته می‌شوی روی زمین            حضرت جبریل هم مشتاقِ دیدارِ شماست
در شجاعت بی‌نظیری حیدری رزمنده‌ای            عالمی مبهوت و مات از شورِ پیکارِ شماست
صدهزاران حاتمِ طایی دخـیلِ خانه‌ات            جود هم استاده قطعاً پای دیوارِ شماست
عالمان در مانده‌اند از فهمِ گفتارت علی            مُصحفِ نهج‌البلاغه عکسِ افکارِ شماست

ای شهـنـشاهِ نجـف خیلی بدهکارِ توأم
هـرچه بـادابـاد آقـاجان طـرفـدارِ تـوأم

یا امیرالمـؤمنـین جز تو ندارم یـاوری            بی‌بـرو و برگـرد آقا وارثِ پیغـمبـری
در غـدیر خم به دستورِ خدا والا شدی            بعدِ احـمد بر تمامِ نُه فـلک تو رهبری
خواستم در وصفِ نامت جمله‌ای انشا کنم            با خودم گفتم چه چیزی بهتر از این حیدری
افتخـارات زیادی را تصاحب کرده‌ای            از همه بالاترش بر فاطمه تو شوهری
ای ابوالایتـام عالم ای فـقـیران را پناه            تا که می‌بینی یتیمی را گمانم مضطری
لحـظۀ رفتن از دنـیا تو را می‌بـیـنمت            مطـمئن هـستم‌ تو تنـهـا آشـنـای آخری

یا ولّی المسلـمین عـیدی بده بر بی‌نـوا
از تو می‌خواهم برات یک نجف یک کربلا